حسین شجاعی در گفت وگو با خبرنگار مهر اظهار کرد: چنانچه دولت کشاورزان را که امنیت غذایی کشور را به ارمغان می‌آورند، زیر چتر حمایتی خود قرار ندهد، این قشر زحمتکش در آینده مجبور می‌شوند شغل خود را رها کنند که این اقدام به کشور صدمات و لطمات جبران ناپذیری وارد می‌کند.
وی از کشاورزی به عنوان مقدس‌ترین و حلال‌ترین شغل دنیا یاد کرد و افزود: اکنون شغل بیش از ۹۹ درصد مردم خشکرود کشاورزی است و این قشر ثابت کرده‌اند که با حداقل منابع و کمترین حمایت دولتی می‌توانند حداکثر بهره برداری را داشته باشند.
رئیس شورای اسلامی شهر خشکرود گفت: متأسفانه عده‌ای در سال‌های گذشته به بهانه کشاورزی، باغداری و اشتغال، زمین‌های زیادی از این منطقه را تصاحب و از تسهیلات دولت بهره گیری کردند و اکنون آب که یک سرمایه ملی است را به تاراج می‌برند.
شجاعی تصریح کرد: این اقدام سبب شده جایگاه تولیدکنندگان واقعی این منطقه را تصاحب کنند و این در حالی است که رغبت زیادی به فعالیت در این اراضی و مزارع را ندارند.
وی ادامه داد: بومیان خشکرود خرده مالک حساب می‌شوند و سهم اندکی از آب و زمین در اختیار دارند چرا که آنها با عشق و علاقه مشغول کار در زمین‌های آبا و اجدادی خود هستند هر چند با مشکلات عدیده ای مواجه هستند.
رئیس شورای اسلامی شهر خشکرود با بیان اینکه مشکل منابع طبیعی، کمبود آب، هزینه‌های سنگین کارگر و کود و سم و نگهداری باغ بخشی از مشکلات ساکنین این منطقه است، افزود: بهار امسال محصولات کشاورزی شمار زیادی از کشاورزان شهر خشکرود علی رغم هزینه‌های بالا دچار تگرگ زدگی شد.
شجاعی گفت: در فصل بهار این قشر هیچ‌گونه منبع درآمدی نداشتند و از سوی دیگر در تابستان و در بحبوحه برداشت محصولات، مشکل قطعی برق و وقفه افتادن دور آبیاری از ۱۲ روز به ۱۸ روز به کیفیت محصولات صدمه زد.
وی افزود: همچنین قیمت پایین محصولات باغداران و کشاورزان خشکرود باعث شد که متضرر شوند به طوری که حتی گاهی از محل فروش محصول خود نمی‌توانستند هزینه‌های کارگر، سبد میوه و کرایه ماشین را تأمین کنند.
رئیس شورای اسلامی شهر خشکرود تصریح کرد: کشاورزان و باغداران انتظار دارند که مسئولان از آنها حمایت لازم را داشته باشند و تسهیلات پرداختی کشاورزی سال‌های گذشته را تمدید کنند چرا که امسال کشاورزان و باغداران توانایی پرداخت آن را ندارند.
شجاعی گفت: با توجه به اینکه حرفه کشاورزی به گونه‌ای است که خود کشاورز باید همواره در اراضی کشاورزی حضور فیزیکی داشته باشد، از این رو نمی‌تواند در دیگر عرصه‌های اقتصادی فعالیت و درآمد کسب کند که انتظار است که باید در این راستا تدابیر ویژه ای از سوی مسئولان امر اندیشیده شود.